Monarchist League of Greece

Monarchist League of Greece

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Ο Βασιλιάς τών Ελλήνων Κωνσταντίνος.

Η ΑΜ ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, μόνος γιος του Βασιλέως Παύλου Α΄ και της Βασίλισσας Φρειδερίκης, γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1940 στη Βίλλα Ψυχικού της Αθήνας.

Λίγο μετά τη γέννησή του, η Βασιλική Οικογένεια εγκατέλειψε την πρωτεύουσα και κατέφυγε στην Κρήτη, όπου την πρόλαβε η ναζιστική εισβολή. Καθώς η οικογένεια κινδύνευε να αιχμαλωτιστεί από τα Γερμανικά στρατεύματα, ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ έδωσε εντολή στον αδελφό του Διάδοχο Παύλο και την οικογένειά του να καταφύγουν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο ίδιος παρέμεινε για να πολεμήσει καθ΄ όλη τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης δίπλα στα στρατεύματα της Ελλάδας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, και τελικά ξέφυγε διασχίζοντας τα βουνά για να φτάσει στις νότιες ακτές του νησιού.

Από την Αλεξάνδρεια, η οικογένεια του Πρίγκιπα Κωνσταντίνου μετακόμισε στο Κέηπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, όπου διέμειναν στην Οικία Χρούτε Σκίρ (Groote Schuur) του Νοτιαφρικανού Πρωθυπουργού Γιάν Κρίστιαν Σμάτς. Οι πρώτες αναμνήσεις του Βασιλέως Κωνσταντίνου είναι να κρατά από το χέρι το Νοτιαφρικανό ηγέτη και να κυνηγάει πάνω στο περιποιημένο γρασίδι μια αγελάδα που είχε παρεισφρήσει ανάμεσα στα μεγάλα λουλούδια του κήπου.
Η μικρότερη αδελφή του, η Πριγκίπισσα Ειρήνη, γεννήθηκε στη Νότια Αφρική στις 11 Μαΐου του 1942.

Η Βασιλική Οικογένεια επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια, όπου ο Κωνσταντίνος θυμάται να συνεννοείται σε άπταιστα Αραβικά με το προσωπικό του σπιτιού.

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα βρέθηκε σε μεγάλη πολιτική αναταραχή. Ύστερα από δημοψήφισμα το 1946, αφού είχαν προηγηθεί Γενικές Εκλογές, ο Γεώργιος Β΄ και η οικογένειά του επέστρεψαν στη χώρα.

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ πέθανε το 1947 και ανήλθε στο θρόνο ο πατέρας του Κωνσταντίνου, Βασιλεύς Παύλος Α΄. Ως Διάδοχος, ο Κωνσταντίνος παραβρέθηκε στην κηδεία του θείου του Βασιλέως Γεωργίου Β΄ κρατώντας το χέρι του πατέρα του στην νεκρώσιμη πομπή.

Το 1949, ο Διάδοχος Κωνσταντίνος ενεγράφη στο Γυμνάσιο των Αναβρύτων στην Αθήνα, ένα σχολείο που βασιζόταν στις εκπαιδευτικές αρχές του Καθηγητή Κούρτ Χάν και είχε σαν πρότυπο το δημιούργημα του ίδιου του Χάν, το σχολείο Σάλεμ στη Γερμανία, το οποίο ήταν κάτι ανάλογο με το Σκωτσέζικο Γκόρντονστουν.

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος διηγείται πόσο του άρεσε το συντροφικό πνεύμα που υπήρχε ανάμεσα στους εσώκλειστους του σχολείου και η συναναστροφή με τα άλλα παιδιά, με κάποια από τα οποία έχει παραμείνει φίλος από τότε. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος ήταν καλός αθλητής με ιδιαίτερη έφεση στο χόκεϊ, το βόλεϊ και το άλμα εις ύψος, και έγινε Αρχηγός των μαθητών. Συμμετείχε στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις, και θυμάται που έπαιξε το Μάρκο Αντώνιο στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ, ενώ είναι ακόμα σε θέση να απαγγείλει εκτενή αποσπάσματα του έργου.

Ενώ ήταν ακόμα μαθητής παρακολουθούσε και στρατιωτική εκπαίδευση κάθε σαββατοκύριακο, και μάλιστα μετά το σχολείο φοίτησε και στις τρεις στρατιωτικές σχολές (του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας). Όταν έγινε 18 ετών, όντας μόνος γιος του Βασιλικού ζεύγους, έδωσε τον όρκο της πίστης μέσα από τις τάξεις και των τριών κλάδων των ενόπλων δυνάμεων.

Το 1960 χάρισε στην Ελλάδα το πρώτο της Χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο από το 1912, κερδίζοντας στην κατηγορία Ντράγκον της ιστιοπλοΐας ως πηδαλιούχος του σκάφους Νηρεύς στον Κόλπο της Νεάπολης στην Ιταλία. Η αδελφή του Σοφία (η μετέπειτα Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας) αποτελούσε αναπληρωματικό μέλος του πληρώματος, αλλά η προπόνησή της υπήρξε το ίδιο εντατική με αυτήν του αδελφού της.

Κατά της επιστροφή του στην Αθήνα, ο Κωνσταντίνος έτυχε λαμπρής δημόσιας υποδοχής.
Τον ίδιο χρόνο, ξεκίνησε σπουδές νομικών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Επίσης, πραγματοποίησε ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου επισκέφτηκε στρατιωτικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

Κατά τα φοιτητικά του χρόνια, έλαβε μέρος και σε πολλές επίσημες επισκέψεις με το Βασιλέα Παύλο και τη Βασίλισσα Φρειδερίκη στην Ιταλία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Δυτική Γερμανία, το Λίβανο, την Αιθιοπία, την Ινδία και την Ταϊλάνδη.

Συναντήθηκε με διεθνείς ηγέτες όπως ο Πρόεδρος Τίτο της Γιουγκοσλαβίας, όπου έμαθε και ένα από τα πρώτα του μαθήματα διπλωματίας. Ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης τον είχε προκαλέσει σε αγώνα σκακιού, και ο Κωνσταντίνος βρέθηκε σε θέση νίκης στο τρίτο και αποφασιστικό παιχνίδι. Όμως, α πατέρας του Βασιλεύς Παύλος τον σκούντησε κάτω από το τραπέζι για να του δώσει να καταλάβει ότι έπρεπε να χάσει.

Ο Βασιλεύς Παύλος Α΄ πέθανε στις 6 Μαρτίου του 1964, και ο Κωνσταντίνος τον διαδέχτηκε ως Βασιλεύς των Ελλήνων .

Αργότερα τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε την Πριγκίπισσα Άννα-Μαρία, μικρότερη κόρη του Βασιλέως Φρειδερίκου Θ΄ της Δανίας, την οποία είχε πρωτογνωρίσει ως Διάδοχος το 1959 στην Κοπεγχάγη κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη Σουηδία και τη Νορβηγία. Της απηύθυνε πρόταση γάμου ενώ και οι δύο έκαναν διακοπές με ιστιοπλοϊκό στη Νορβηγία, και ο γάμος τελέστηκε στην Αθήνα στις 18 Σεπτεμβρίου του 1964.

Το πρώτο τους παιδί, η Πριγκίπισσα Αλεξία, γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1965 στην οικία Μόν Ρεπό στην Κέρκυρα - το ίδιο σπίτι όπου είχε γεννηθεί και ο Δούκας του Εδιμβούργου το 1921. Ο Διάδοχος Παύλος γεννήθηκε στις 20 Μαΐου του 1967, ο Πρίγκιπας Νικόλαος την 1η Οκτωβρίου του 1969, η Πριγκίπισσα Θεοδώρα στις 9 Ιουνίου του 1983 και ο Πρίγκιπας Φίλιππος στις 26 Απριλίου του 1986.

Μετά την άνοδό του στο θρόνο, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος βρέθηκε αντιμέτωπος με μια δύσκολη εσωτερική πολιτική κατάσταση. Τον καυτό Ιούλιο του 1965 ξέσπασαν ταραχές ύστερα από την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.

Λίγο πριν την προγραμματισμένη διεξαγωγή εκλογών το Μάιο του 1967, εκδηλώθηκε το στρατιωτικό πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Δεχόμενος έντονες και αντικρουόμενες πιέσεις, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος διατήρησε σαν πρώτη προτεραιότητά του την ασφάλεια του λαού.

Κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσε: "Αυτή δεν είναι δική μου Κυβέρνηση, η 21η Απριλίου ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου". Εν τω μεταξύ, δημιουργήθηκε σοβαρή ένταση με την Τουρκία.

Το Δεκέμβριο του 1967 ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος πήγε στην Καβάλα, για να ηγηθεί απόπειρας ανατροπής της χούντας και επαναφοράς της δημοκρατίας. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε πως οποιαδήποτε περαιτέρω ενέργεια θα μπορούσε να οδηγήσει σε αιματοχυσία, και συνεπώς αναχώρησε με την οικογένειά του για τη Ρώμη, όπου έζησε ως το 1973.

Εκεί ο Βασιλεύς έγινε δέκτης συχνών παρακλήσεων να επιστρέψει, αρνήθηκε ωστόσο να πράξει κάτι τέτοιο εάν δεν αποκαθίστατο πρώτα η δημοκρατία.

Την 1η Ιουνίου του 1973, ο πραξικοπηματίας ηγέτης Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε επίσημα έκπτωτο το Βασιλέα Κωνσταντίνο και εγκαθίδρυσε αβασίλευτο καθεστώς.

Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεψε από το Παρίσι για να σχηματίσει πολιτική κυβέρνηση. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους διεξήχθη δημοψήφισμα για το μέλλον της μοναρχίας. Στο Βασιλέα δεν επετράπη να έρθει στην Ελλάδα για να υποστηρίξει τις θέσεις του (και ούτε διέθετε επίσημη, οργανωμένη εκπροσώπηση) έλαβε όμως πάνω από το 30% της λαϊκής ψήφου, κάτι που θεωρείται εξαιρετικό επίτευγμα.

Μέσα στο 1973, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος πετούσε συχνά από τη Ρώμη στο Κέιμπριτζ, στο πανεπιστήμιο του οποίου παρακολουθούσε μαθήματα πολιτικής ιστορίας.

Την επόμενη χρονιά μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αγγλία, όπου ζουν έκτοτε. Μετά από σύντομη διαμονή στο Τσόμπαμ του Σάρρεϊ εγκαταστάθηκε στο Χάμπστεντ, στα βορινά υψώματα του Λονδίνου.

Το 1980, μαζί με τη σύζυγό του και με μέλη της Ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου, ίδρυσε Ελληνικό σχολείο με το οποίο ησχολείτο ενεργά, μαζί με τη Βασίλισσα Άννα-Μαρία. Το Ελληνικό Κολέγιο του Λονδίνου εξακολουθεί να είναι ένα επιτυχημένο σχολείο με μαθητές από τεσσάρων ως δεκαοχτώ χρονών. Είναι το πρώτο σχολείο εδώ και 120 χρόνια που προσφέρει δίγλωσση Ελληνο-Βρετανική αγωγή στο Λονδίνο.

Το 1981 ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος επέστρεψε μαζί με την οικογένειά του για λίγες ώρες στην Ελλάδα, ώστε να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του Βασίλισσας Φρειδερίκης στο οικογενειακό κτήμα του Τατοΐου. Η Βασίλισσα είχε πεθάνει ξαφνικά στη Μαδρίτη από καρδιακή συγκοπή. Μολονότι είχαν τοποθετηθεί δυνάμεις ασφαλείας γύρω από το Τατόι για να εμποδίσουν την προσέλευση του κόσμου στην κηδεία, χιλιάδες άνθρωποι κατόρθωσαν να συγκεντρωθούν στο πευκόδασος του Παλαιοκάστρου για να χαιρετήσουν την οικογένεια και να αποτίσουν έναν ύστατο φόρο τιμής στη Βασίλισσα Φρειδερίκη.

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα το 1993, πραγματοποιώντας ιδιωτική επίσκεψη δύο εβδομάδων με την οικογένειά του. Τους συγκίνησαν ιδιαίτερα οι αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης που συνάντησαν από ενθουσιώδη πλήθη όπου πήγαν. Για τον τέως Βασιλέα υπήρξε μια βαθιά συγκινητική εμπειρία. Η Κυβέρνηση "σημάδεψε" το σκάφος με το οποίο ταξίδευε κατά μήκος των Ελληνικών ακτών με τορπιλακάτους και πολεμικά αεροσκάφη.

Το 1994, η Ελληνική Κυβέρνηση πέρασε νόμο με τον οποίο δημεύτηκε η περιουσία του και ακυρώθηκε η ιθαγένειά του. Η Ελληνική Βασιλική Οικογένεια δικαιώθηκε εν τέλει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον Δεκέμβριο του 2000. Η υπόθεση διήρκεσε δύο χρόνια περαιτέρω , καθώς η Ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να επιστρέψει την περιουσία και επέμενε να δοθεί χρηματική αποζημίωση. Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος χρησιμοποίησε το μερίδιο που του αναλογούσε, για την δημιουργία του Ιδρύματος Άννα-Μαρία, με σκοπό την αρωγή περιοχών στην Ελλάδα, οι οποίες έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές (η Ελληνική κυβέρνηση άντλησε το ποσό της αποζημίωσης από το κονδύλι για φυσικές καταστροφές).

Το δεύτερο μέρος του νόμου '94, με το οποίο καταργείται η ιθαγένεια της οικογένειας, δεν έχει προσβληθεί μέσω της δικαστικής οδού, καθώς ο τέως Βασιλέας δεν δέχεται την προσβολή ότι δεν είναι Έλληνας. Ελπίζει ότι το θέμα αυτό σύντομα θα επιλυθεί.

Μόλις έληξε η δικαστική διαμάχη, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος και η οικογένειά του επέστρεψαν στην Ελλάδα, και πλέον αναζητούν μόνιμη κατοικία. Ο πρώην Βασιλέας αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου του στο να διατηρεί κοντινή επαφή με τον Ελληνικό λαό. Κάθε χρόνο, γίνεται δέκτης περισσοτέρων από 140.000 επιστολών.

Είναι Αρωγός και Πρόεδρος του Round Square (Στρογγυλό Τετράγωνο), μιας παγκόσμιας οργάνωσης σχολείων της οποίας τα μέλη παραμένουν προσηλωμένα στις εκπαιδευτικές αρχές του Κούρτ Χάν. Στόχος των σχολείων αυτών είναι η επίτευξη καλύτερης διεθνούς κατανόησης μεταξύ νεαρών ατόμων από όλες τις ηπείρους.

Ο Βασιλέας Κωνσταντίνος έχει εξασφαλίσει την παρουσία ως αρωγών στην οργάνωση του Πρίγκιπα Ανδρέα της Μεγάλης Βρετανίας, της Σόνια Γκάντι, του Νέλσον Μαντέλα και του Κέβαν Γκόσπερ. Ο ίδιος συναντάται τακτικά με τους Αρωγούς και τους διευθυντές όλων των σχολείων. Στόχος του είναι να διασφαλίσει ότι οι νέοι άνθρωποι θα μεγαλώσουν με γνώση και κατανόηση του πώς σκέφτονται και λειτουργούν άλλοι λαοί με διαφορετικές νοοτροπίες και εμπειρίες.

Ασχολείται ακόμα με την ιστιοπλοΐα όποτε του το επιτρέπει το πρόγραμμά του. Είναι Επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, μια θέση που μοιράζεται με την Αυτού Μεγαλειότητα το Βασιλέα Χάραλντ της Νορβηγίας, και Επίτιμο Μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος είναι αφοσιωμένο μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του αρέσει η κλασσική μουσική, η όπερα και το μπαλέτο, να περνά χρόνο με τα 9 εγγόνια του, και να ξεναγεί την οικογένειά του σε αγαπημένα του μέρη στην Ελλάδα.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Το ζεύγος Πρίγκιπα Νικολάου - Τατιάνας



Ολα τα μάτια στην Τατιάνα.


Εκπρόσωποι του διεθνούς τζετ σετ και δημοσιογράφοι από πολλές χώρες παραβρέθηκαν στην τελετή που έγινε στον μητροπολιτικό ναό Αγίου Νικολάου. Περίπου 400 Ελληνες και ξένοι οι καλεσμένοι.

Με την παρουσία εκπροσώπων του διεθνούς τζετ σετ και «γαλαζοαίματων» της Ευρώπης τελέστηκε χθες στο νησί των Σπετσών ο γάμος του Πριγκιπα Νικολάου και της Τατιάνας Μπλάτνικ. Το μυστήριο τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος κατακλύστηκε από εκατοντάδες κόσμου και δημοσιογράφους από πολλές χώρες.

Οι καλεσμένοι στο μυστήριο -το οποίο τέλεσε ο μητροπολίτης Υδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδας και Τροιζηνίας Εφραίμ- καθώς και στη δεξίωση που δόθηκε στο Κτήμα Κούτση ήταν περίπου 400, Ελληνες και ξένοι.

Η βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία με τη βασίλισσα της Δανίας Μαργαρίτα

Στον γάμο έδωσαν το «παρών» κυρίως διάδοχοι και πρίγκιπες βασιλικών θρόνων της Ευρώπης, συνομήλικοι του Νικολάου και της Τατιάνας, η οποία λέγεται πως έχει μακρινή καταγωγή από τον βρετανικό οίκο των Στιούαρτ.

Συγκεκριμένα, παρευρέθησαν -μεταξύ άλλων- η βασίλισσα της Ισπανίας, Σοφία, θεία του γαμπρού, με τον διάδοχο του ισπανικού θρόνου Φελίπε και τη γυναίκα του Λετίθια, χωρίς όμως τον Χουάν Κάρλος.

Συγγενείς

 Παρόν ηταν ο Βασιλιας Κωνσταντίνος με την Αννα-Μαρία και τα παιδιά τους Πριγκιπα Παύλο και Πριγκίπισσα Αλεξία.
Παρούσα ήταν και η βασίλισσα της Δανίας, Μαργαρίτα, θεία του γαμπρού, όπως επίσης και τα πρώτα ξαδέλφια του Νικολάου: ο διάδοχος του θρόνου της Δανίας, Φρειδερίκος με τη γυναίκα του Μαίρη Ελίζαμπεθ και ο αδελφός του, πρίγκιπας Ιωακείμ.

Παρέστησαν επίσης ο πρίγκιπας Μάικλ του Κεντ και πριγκιπικά ζεύγη από το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία, όπως επίσης ο πρίγκιπας Αλέξανδρος της Σερβίας.

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Πρίγκιπας Νικόλαος - Τατιάνα Μπλάτνικ: Σεπτέμβριο ο γάμος τους ....

Όρισαν την ημερομηνία για τον γάμο τους! Ο πρίγκιπας Νικόλαος και η Τατιάνα Μπλάτνικ αναμένεται ν' ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας τήν Τετάρτη 25 Αυγούστου. Μέχρι τώρα κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό τη χαρμόσυνη ημερομηνία, όμως πλέον το δηλώνουν στους δικούς τους ανθρώπους! Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «Espressο», κουμπάροι του ζευγαριού θα είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του πρίγκιπα Νικόλαου, Παύλος, ο αδελφός της Τατιάνας, Μπόρις, και ο επιχειρηματίας και πολύ καλός φίλος του μέλλοντα γαμπρού Νάσος Θανόπουλος.


Όπως μαθαίνουμε από το περιβάλλον τους, ο γάμος, που θα τελεστεί στίς Σπέτσες στίς 25 Αυγούστου, θα είναι απλός και λιτός. Καμία σχέση, δηλαδή, με τα σενάρια που ακούγονταν για glamorous τελετή και δεξίωση.

Γεγονός, πάντως, είναι ότι αποτελούν ίσως το πιο  ζευγάρι του ευρωπαϊκού jet-set. Ζουν μόνιμα στο Τσέλσι του Λονδίνου και συχνά ταξιδεύουν ανά τον κόσμο για να παρευρεθούν σε επίσημες εκδηλώσεις, πάρτι και γκαλά. Εχουν φίλους από κάθε χώρο: επιχειρηματίες, διάσημους ηθοποιούς, μουσικούς και ανθρώπους από τον χώρο της μόδας. Όλοι από την πρώτη στιγμή τούς αντιμετώπιζαν σαν παντρεμένους. Αν και η Τατιάνα δεν φορούσε δαχτυλίδι αρραβώνων στο δάχτυλό της, η σχέση τους είχε επισημοποιηθεί στα μάτια όλων, αφού ο Νικόλαος είχε την Τατιάνα στο πλευρό του ακόμα και σε επίσημες εκδηλώσεις της αριστοκρατίας.

Μαζί εμφανίστηκαν στα βαφτίσια του τέταρτου γιου του Παύλου και της Μαρί-Σαντάλ, του μικρού Οδυσσέα, μαζί και στον γάμο του Χοακίν και της Μαίρης της Δανίας. Ακόμα και στα γενέθλια της βασίλισσας Σοφίας της Ισπανίας και θείας του Νικόλαου η Τατιάνα ήταν στο πλευρό του.



ΣΑΣΑ ΣΤΑΜΑΤΗ

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας

Ο Χριστιανός- Γουλιέλμος- Φερδινάνδος- Αδόλφος- Γεώργιος, ευρύτερα γνωστός ως Γεώργιος Α΄ υπήρξε ο μακροβιότερος βασιλιάς του Βασιλείου της Ελλάδας, από το 1863 μέχρι 1913. Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά Βασιλεύς της νεότερης Ελλάδας μετά τον Όθωνα και αρχηγός νέου Βασιλικού Οίκου. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845 και ήταν δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα και μετέπειτα Βασιλέως της Δανίας Χριστιανού Θ΄, (που ανήλθε στο θρόνο τον Νοέμβριο του 1863). Δολοφονήθηκε στις 18 Μαρτίου 1913 (5 Μαρτίου με το τότε ισχύον Ιουλιανό ημερολόγιο) στη Θεσσαλονίκη.

Πίνακας περιεχομένων

1 Ενθρόνιση και πρώτα χρόνια Βασιλείας

1.1 Χρονολόγιο

2 Οικογένεια

3 Η Αρχή της Δεδηλωμένης

4 Το Κίνημα στο Γουδί, 1909

5 Βαλκανικοί Πόλεμοι

6 Δολοφονία του Γεώργιου Α'

7 Κρίσεις για την προσωπικότητα και την πολιτεία του



 Ενθρόνιση και πρώτα χρόνια Βασιλείας


Μετά την "υποχρεωτική" (ιδίως των Βρετανών) εκδίωξη του Όθωνα από τον βασιλικό θρόνο της Ελλάδας, έπρεπε να βρεθεί νέος ηγεμόνας για τη χώρα. Αρχικά οι Έλληνες, υπό τις βρετανικες διπλωματικές ίντριγκες, ήταν υπέρ του δευτερότοκου γιου της Βασίλισσας Βικτωρίας Πρίγκηπα Αλφρέδου, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη δεσμευτεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1832 να μην ανέλθει στο θρόνο της Ελλάδας γόνος καμιάς δικής τους βασιλικής οικογένειας. Έτσι υπό την πίεση των άλλων Δυνάμεων αποφασίστηκε να δοθεί ο θρόνος στον Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του μετέπειτα (1863) Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, εκ του Οίκου των Σλέσβιχ - Χολστάιν - Ζόντερμπουργκ – Γκλύξμπουργκ (Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg), συνολικού κλάδου του Οίκου του Ολδεμβούργου (Oldenburg). Ο νέος βασιλικός οίκος του Γεωργίου Α' ήταν ο Βασιλικός Οίκος των Βασιλέων της Ελλάδας για επόμενα 111 έτη, από το 1863 ως την αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με το δημοψήφισμα του 1974.

Χρονολόγιο

10 Οκτωβρίου 1862: Ξεσπά επανάσταση που οδηγεί στην έξωση του Όθωνα από την Ελλάδα. Αμέσως μετά σχηματίζεται τριμελής επιτροπή, με πρόεδρο τον Δ. Βούλγαρη και μέλη τους Κ. Κανάρη και Μπενιζέλο Ρούφο, η οποία αναλαμβάνει την άσκηση όλων των εξουσιών ως Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδος.

14 Οκτωβρίου: Το απομεσήμερο ο αθηναϊκός λαός συγκεντρώνεται στην Πλατεία Όθωνος για να πανηγυρίσει την έξωση του Όθωνα. Μετά τη δοξολογία ο πρόεδρος της Προσωρινής Κυβερνήσεως Δημ. Βούλγαρης απευθύνεται προς το συγκεντρωμένο πλήθος. Ανάμεσα στα άλλα ακούγονται και τα εξής: «Ας ορκισθώμεν επί της Πλατείας ταύτης, της λαβούσης ήδη το ωραίον της "Ομονοίας" όνομα, και ας είπη έκαστος εξ ημών: Ορκίζομαι πίστιν εις την πατρίδα και υπακοήν εις τας εθνικάς αποφάσεις.».

10 Νοεμβρίου: Διαδηλώσεις στην Αθήνα υπέρ της υποψηφιότητας για τον ελληνικό θρόνο του πρίγκιπα Αλφρέδου, δευτερότοκου γιου της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτορίας. Η Αγγλία δεν αποδέχεται την υποψηφιότητα, γιατί κωλύεται από τις διεθνείς συνθήκες που υπογράφτηκαν για το ελληνικό ζήτημα.

19 Νοεμβρίου: Διεξάγεται δημοψήφισμα για την εκλογή νέου βασιλιά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, όπως αυτά επικυρώνονται αργότερα με ψήφισμα της Εθνικής Συνέλευσης (22 Ιανουαρίου του 1863), από τις 244.202 ψήφους οι 230.016 είναι υπέρ του Άγγλου πρίγκιπα Αλφρέδου.

24-28 Νοεμβρίου: Γίνονται εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στη Συντακτική Συνέλευση. Οι εκλογές πραγματοποιούνται με βάση τον εκλογικό νόμο του 1844, όπως αυτός τροποποιήθηκε με το ψήφισμα της 23ης Οκτωβρίου του 1862, που προβλέπει την εκλογή πληρεξουσίων και από τους Έλληνες που δεν ζουν στην Ελλάδα.

10 Δεκεμβρίου: Πρώτη συνεδρίαση της συνέλευσης που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές.

12 Ιανουαρίου 1863: Η συνέλευση κηρύσσει «εαυτήν νομίμως συγκεκροτημένην».

19 Ιανουαρίου: Η συνέλευση αποφασίζει να ονομαστεί «Η εν Αθήναις Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις».

11 Φεβρουαρίου: Η συνέλευση, στην οποία πλειοψηφούν οι προοδευτικοί που αποκαλούνται «Ορεινοί», εκλέγει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ζ. Βάλβη που θα παραιτηθεί στις 27 Μαρτίου. Συγχρόνως αποφασίζει ότι μέχρι την έλευση του νέου βασιλιά την εκτελεστική εξουσία θα ασκεί ο πρόεδρος της κυβέρνησης.

Στις 18 Μαρτίου 1863 εκδόθηκε το Ψήφισμα της Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως:

H εν Αθήναις Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσις :

α) Αναγορεύει παμψηφεί τον πρίγκιπα της Δανίας Χριστιανόν, Γουλιέλμον, Φερδινάνδον, Αδόλφον, Γεώργιον, δευτερότοκον υιόν του πρίγκιπος Χριστιανού της Δανίας, συνταγματικόν βασιλέα των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α΄ Βασιλεύς των Ελλήνων...

β) Οι νόμιμοι διάδοχοι αυτού θέλουσι πρεσβεύει το Ανατολικόν Ορθόδοξον δόγμα.

γ) Τριμελής επιτροπή εκλεχθησομένη υπό της Εθνοσυνελεύσεως θέλει μεταβεί είς την Κοπεγχάγην και προσφέρει αυτώ εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους το Στέμμα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ψήφισμα αυτό ο Γεώργιος αποκαλείται Βασιλεύς των Ελλήνων, κατόπιν προτροπής του ιδίου, και όχι Βασιλεύς της Ελλάδας, όπως ονομαζόταν ο Όθων. Παρά τις διαμαρτυρίες της Υψηλής Πύλης για την προσηγορία αυτή, που σήμαινε ότι ο Γεώργιος θα ήταν Βασιλιάς όχι μόνο των κατοίκων της Ελλάδας, αλλά και όλων των Ελλήνων, όπου κι άν βρίσκονταν, η προσωνυμία έμεινε. Στα ξενόγλωσσα κείμενα ο τίτλος ήταν ROI DES GRECS. Αργότερα όμως, για να ικανοποιηθεί η Πύλη (ο Σουλτάνος), έγινε ROI DES HELLENES.

Με τη συνθήκη του Λονδίνου της 1/13 Ιουλίου 1863, ορίστηκε ότι οι διάδοχοι του Γεωργίου θα πρέσβευαν το ορθόδοξο δόγμα και η ενηλικίωσή του (είχε γεννηθεί το 1845), για να μήν επαναληφθεί ο θεσμός της Αντιβασιλείας, θα οριζόταν αμέσως. Με την ίδια συνθήκη οριζόταν ότι τα γεωγραφικά σύνορα του Ελληνικού Βασιλείου θα εκτείνονταν με την παραχώρηση - προσάρτηση της Επτανήσου, εφόσον θα συμφωνούσαν γι αυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις και θα εκφραζόταν σχετική ευχή από την Ιόνιο Βουλή.

Ο Γεώργιος, αφού επισκέφτηκε το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο την Αγία Πετρούπολη[1], το Λονδίνο και το Παρίσι, έφτασε στον Πειραιά στις 30 Οκτωβρίου. Στην πρώτη προκήρυξή του προς τον Ελληνικό Λαό, διαβεβαίωνε ότι θα τηρήσει τους νόμους του κράτους και "προ πάντων το Σύνταγμα" και ότι θα επιδίωκε να γίνει η Ελλάδα "πρότυπον Βασιλείου εν τη Ανατολή".

Βασικός σύμβουλος του Γεωργίου τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του υπήρξε ο Δανός Σπόνεκ (1815-1869), πρώην Υπουργός Οικονομικών της Δανίας. Η απομάκρυνσή του, λίγο αργότερα, από την Αυλή προκάλεσε γενική ικανοποίηση. Η πρώτη περίοδος της διακυβέρνησής του ήταν ασταθής. Από το 1863 έως το 1874 σημειώθηκαν περισσότερες από 20 κυβερνητικές αλλαγές.

Οικογένεια

Ο Γεώργιος Α΄ σε νεαρή ηλικία, αλμπουμίνα για carte visite, τραβηγμένη την δεκαετία του 1860 στο Παρίσι από τον Ponthieu.Κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στη Ρωσία, για να συναντήσει την αδελφή του Αυτοκράτειρα Μαρία Φεοντόροβνα, σύζυγο του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄ της Ρωσίας, γνώρισε και παντρεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 (Γρηγοριανό Ημερολόγιο), στην Αγία Πετρούπολη, την δεκαεξάχρονη τότε Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας , κατευθείαν απόγονο της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης Δούκαινας Καματερίνας (σύζυγο του Αλέξιου Γ΄ των Αγγέλων).

Απέκτησαν τα εξής οκτώ παιδιά:

Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ των Ελλήνων (1868-1923)
Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας (1869-1957)
Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας (1870-1891), μητέρα του Πρίγκιπα Ντιμίτρι Παύλοβιτς Ρομανώφ, συνδολοφόνου του μοναχού Γκριγκόρι Ρασπούτιν. Εγγονός της ήταν ο Πωλ Ρωμανόφσκι-Ιλλίνσκι, Δήμαρχος, από το 1988 έως το 1999, του Παλμ Μπιτς, Φλόριντα.
Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας (1872-1938), πατέρας της Πριγκίπισσας Μαρίνας του Κέντ
Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας (1876-1940), ο σύζυγός της Μεγάλος Δούκας Γεώργιος Μιχαήλοβιτς της Ρωσίας δολοφονήθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1919, παντρεύτηκε ξανά το 1922, τον Ναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη
Πριγκίπισσα Όλγα (1880). Πέθανε έξι μηνών
Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας (1882-1944), πατέρας του Πρίγκιπα Φιλίππου, Δούκα του Εδιμβούργου
Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας (1888-1940)
Επίσης, αδελφή του Γεωργίου ήταν η Βασίλισσα Αλεξάνδρα σύζυγος του Βασιλιά Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η Αρχή της Δεδηλωμένης


Τον Ιούλιο του 1874, ο Χαρίλαος Τρικούπης αρθρογραφούσε βίαια κατά του Γεωργίου, υποστηρίζοντας ότι ο Γεώργιος κυβερνούσε προσωπικά με διάφορες κυβερνήσεις μειοψηφίας της αρεσκείας του και η βασιλική εύνοια ήταν το απαραίτητο προσόν για την εξασφάλιση της εξουσίας. Ο Τρικούπης πρότεινε την καθιέρωση της Αρχής της Δεδηλωμένης, δηλαδή της αρχής εκείνης όπου ο Βασιλιάς διορίζει πρωθυπουργούς μόνον όσους διέθεταν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία δηλ. είχαν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Η μεγάλη ευελιξία του Γεωργίου φάνηκε από τον τρόπο που αντέδρασε στην επίθεση. Μετά από μια παρατεταμένη κρίση λόγω αποκαλύψεων για δωροδοκίες υπουργών, κάλεσε τον Τρικούπη και έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και διακήρυξε την πρόθεσή του να εφαρμόζει την Αρχή της Δεδηλωμένης.

Το Κίνημα στο Γουδί, 1909

Τη νύχτα της 14ης Αυγούστου πρός 15η Αυγούστου του 1909, εκδηλώθηκε κίνημα υπό την αρχηγία του συνταγματάρχη Νικόλαου Ζορμπά, αρχηγού του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Τα αιτήματα των κινηματιών ήταν κάθε άλλο παρά ριζοσπαστικά, ωστόσο όσον αφορά τη Δυναστεία απαιτούσε την απομάκρυνση των Πριγκίπων από το στράτευμα. Ακολούθησε περίοδος πολιτικής ανωμαλίας και ο Γεώργιος, όπως και ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, είδαν στο πρόσωπο του Ελευθερίου Βενιζέλου τη μοναδική λύση από το αδιέξοδο. Το κίνημα αυτό ήταν η πρώτη δυναμική παρέμβαση των αξιωματικών στην πολιτική ζωή της χώρας. Από τότε αρχίζει και διαμορφώνεται, εκτός από το Παλάτι, τη Βουλή, ένας τρίτος πόλος εξουσίας. Αυτός του Στρατού, που από το 1909 έως το 1974 θα παρεμβαίνει συχνά στην πολιτική ζωή του τόπου.

Βαλκανικοί Πόλεμοι

Ο Βενιζέλος, επιδιώκοντας την εθνική ενότητα, ζήτησε από τον Γεώργιο να τεθεί επικεφαλής του κινήματος εθνικής αναγέννησης, έχοντας ώς κοινό παρονομαστή της σύμπτωσης των απόψεών τους στην εξωτερική πολιτική. Ο γηραιός, πλέον, Βασιλιάς άφησε τον Βενιζέλο να κυβερνήσει ριζοσπαστικά, να ανασυγκροτήσει το ελληνικό κράτος, να προβεί σε γενναίες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις και να δημιουργήσει ισχυρό στράτευμα. Τοποθέτησε τον Διάδοχο Κωνσταντίνο επικεφαλής του στρατεύματος και απελευθερώθηκαν η Ήπειρος, η Μακεδονία και τα Νησιά του Αιγαίου.

 Δολοφονία του Γεώργιου Α'

Στις 5 Μαρτίου 1913 ο Γεώργιος Α΄ θέλοντας να επισκεφτεί για εθιμοτυπικούς λόγους τον Γερμανό ναύαρχο Γκόπφεν, κατέβηκε στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου. Μαζί του ήταν και ο υπασπιστής του ταγματάρχης Φραγκούδης.

Στην συμβολή της οδού Β. Όλγας, ο Αλέξανδρος Σχινάς πλησίασε και από μικρή απόσταση πυροβόλησε καίρια τον Γεώργιο Α΄. Έπειτα προσπάθησε να πυροβολήσει και τον υπασπιστή του αλλά εκείνος πρόλαβε και τον αφόπλισε. Ο Σχινάς συνελήφθη από δυο χωροφύλακες που βρίσκονταν σ εκείνο το σημείο.

Ο τραυματισμένος Γεώργιος μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο «Παπάφειο Ίδρυμα», αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να του προσφέρουν καμία βοήθεια αφού ο Γεώργιος ήταν ήδη νεκρός. Αμέσως η πόλη τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής, τα καταστήματα έκλεισαν κι άρχισαν οι καμπάνες των εκκλησιών να χτυπούν πένθιμα.

Η σορός του Γεωργίου ταριχεύθηκε και για πολλές μέρες εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μεταφέρθηκε στον Πειραιά και στις 20 Μαρτίου και κηδεύτηκε στο βασιλικό ανάκτορο στο Τατόι.



Κρίσεις για την προσωπικότητα και την πολιτεία του

Ο Γεώργιος Α' σε νόμισμα κοπής 1874.Ο Γεώργιος, αν και Βόρειος, που μάλιστα δεν έπαψε ποτέ να είναι Βόρειος, κατάφερε να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα σε μεγάλο βάθος. Η ένταξή του στην ελληνική πραγματικότητα του επέτρεψε να ασκήσει έντονη επιρροή στην ελληνική πολιτική σκηνή, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από όσο ήταν φανερό στην εποχή του. Αν και άνθρωπος της καλής ζωής προτιμούσε να διατηρεί τα προσχήματα στο αυστηρών αρχών αθηναϊκό περιβάλλον, αν και όποτε έφευγε στο εξωτερικό δεν έχανε την ευκαιρία για να γευτεί όσες απολαύσεις δεν μπορούσε στην Ελλάδα. Μάλιστα πολλές φορές οι γνωρίζοντες τον χαρακτήρα του έλεγαν πως ο θυρεός του «Πατήρ του Έθνους» ήταν ακριβής στην κυριολεξία.

Η διαλλακτικότητα και η ψυχραιμία του, του επέτρεψε, να διατηρεί ανοιχτές γραμμές με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και χωρίς να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής να παραμένει η εξουσία του πάντοτε σεβαστή. Σε όλους αυτούς τους παράγοντες μπορεί να αποδοθεί όχι μόνο η ιδιαιτέρως μακροχρόνια βασιλεία του, αλλά και η ωρίμανση του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που επί των ημερών του εξευρωπαΐστηκε σε μεγάλο βαθμό.

Για τις Μεγάλες Δυνάμεις εθεωρείτο ο πλέον αξιόπιστος Έλληνας συνομιλητής τους και κατά την έκφραση του Βρετανου Βασιλιά Γεωργίου Ε΄ ο θάνατός του ήταν μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα. Γεγονός όμως είναι πως ουδέποτε κατάφερε να φανατίσει τον ελληνικό λαό υπέρ ή εναντίον του, επί των ημερών του το πρόσωπο του Βασιλιά δεν είχε ένθερμους οπαδούς, ούτε εχθρούς, εν αντιθέσει βέβαια προς τον γιο του Κωνσταντίνο. Η ικανότητά του απεδείχθη πολύ σύντομα, με τις διενέξεις του διαδόχου του Κωνσταντίνου με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, που θα αποκορυφωθεί στον εθνικό διχασμό του 1916-17.

Βιβλιογραφία

Ελληνική

Αριστέα Παπανικολάου-Κρίστενσεν (επιμέλεια), Φίλτατε... Γεώργιος Α' , Εκδ.Ερμής, Αθήνα 2006

Ξένη

John Campbell et Philip Sherrard, Modern Greece, Ernest Benn, Londres, 1968. ISBN 0-510-37951-6.

Walter Christmas, King George of Greece, Adamant Media Corporation, Londres, 2001. ISBN 1-4021-7527-2.

Richard Clogg, A Short History of Modern Greece, University Press, Cambridge, 1979. ISBN 0-521-32837-3.

Edward S. Forster, A Short History of Modern Greece 1821-1956, 3rd edition, Methuen and Co, Londres, 1958.

Michel de Grèce et Henri d'Orléans, Mon album de famille, Perrin, Paris, 1996. ISBN 2-262-01237-7.

John Van der Kiste, Kings of the Hellenes, Sutton Publishing, 1994.

Michael LLewellyn Smith, Olympics in Athens. 1896., Profile Books, Londres, 2004. ISBN 1-86197-342-X.

Marc Terrades, Le Drame de l'hellénisme. Ion Dragoumis (1878-920) et la question nationale en Grèce au début du XXe siècle, L'Harmattan, coll. « Études grecques », 2005 ISBN 2-7475-7788-0.

Apostolos Vacalopoulos, Histoire de la Grèce moderne., Horvath, 1975. ISBN 2-7171-0057-1.

C.M. Woodhouse, The Story of Modern Greece, Faber and Faber, Londres, 1968. ISBN 0-571-19794-9.

Γεώργιος Α΄ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων

Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων


Περίοδος Βασιλείας

30 Μαρτίου, 1863 - 18 Μαρτίου, 1913


Στέψις 30 Ὀκτωβρίου, 1863


Προκάτοχος Ὄθων


Διάδοχος Κωνσταντίνος Α΄


Σύζυγος Ὄλγα


Ἐπίγονοι:
Κωνσταντίνος Α΄


Γεώργιος


Ἀλεξάνδρα


Νικόλαος


Μαρία


Ὄλγα


Ἀνδρέας


Χριστόφορος


Βασιλικός Οἶκος  τοῦ Γκλύξμπουργκ


Πατέρας Χριστιανός Θ΄ τῆς Δανίας


Μητέρα Λουίζα τοῦ Ἔσση-Κάσσελ


Γέννησις 24 Δεκεμβρίου 1845, Ἀνάκτορα Αμαλιενμπόρκ, Κοπεγχάγη, Δανία.


Θάνατος 18 Μαρτίου, 1913 (δολοφονία), Θεσσαλονίκη, Ελλάδα.


Τοποθεσία Ταφῆς Βασιλικό Κοιμητήριο, Ἀνάκτορα Τατοΐου, Ἀθῆναι.


Ὑπογραφή